Χρόνια Μυελογενής Λευχαιμία

Η χρόνια μυελογενής λευχαιμία (ΧΜΛ) είναι ένας σπάνιος καρκίνος του μυελού των οστών. Λευχαιμία σημαίνει αυξημένος αριθμός ανώμαλων λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα. Πολλές φορές η διάγνωση γίνεται τυχαία σε διαγνωστικό τσεκ απ. Συχνά υπάρχει ένα αίσθημα κούρασης για αρκετό καιρό, λόγω της ταυτόχρονης ύπαρξης αναιμίας. Ονομάζεται «χρόνια» σε αντιδιαστολή με τις οξείες λευχαιμίες που είναι πολύ πιο επιθετικά νοσήματα, ακριβώς επειδή αναπτύσσεται αργά.

Είναι διαφορετική από τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία, που είναι πολύ πιο συχνή, διότι προέρχεται από διαφορετικό είδος κυττάρου. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, με μέση ηλικία διάγνωσης τα 60 έτη. Στην Ευρώπη διαγιγνώσκονται 1-2 νέες περιπτώσεις ανά 100,000 άτομα, ανά έτος. Σημαντικό: παρόλο που έχει βρεθεί συγκεκριμένη γονιδιακή ανωμαλία στην οποία οφείλεται η ΧΜΛ, η ανωμαλία αυτή δεν είναι κληρονομική, αλλά συμβαίνει μετά τη γέννηση, για άγνωστους λόγους.

• Κούραση, αδυναμία
• Πόνος στα κόκαλα
• Ανορεξία
• Απώλεια βάρους
• Πόνος αριστερά κάτω από τα πλευρά λόγω μεγάλου σπλήνα
• Νυχτερινός ιδρώτας
• Πυρετός

Στις περισσότερες περιπτώσεις η θεραπεία αρχίζει με στοχευμένα φάρμακα, τα οποία εξαλείφουν όσα κύτταρα έχουν την ανωμαλία bcr/abl, χωρίς να επηρεάζουν τον υπόλοιπο οργανισμό. Αυτά λέγονται αναστολείς της τυροσινικής κινάσης και υπάρχουν για την ώρα 5 από τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε. Λαμβάνονται από το στόμα και πετυχαίνουν πολύ γρήγορα τον έλεγχο της νόσου. Αρχικά τα φάρμακα λαμβάνονταν εφόρου ζωής, πλέον όμως υπάρχουν ασθενείς που μετά από μακροχρόνια λήψη, μπορούν να διακόψουν και θεωρούνται ιαθέντες. Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας ελέγχεται με συγκεκριμένη μοριακή εξέταση (PCR) που γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα με απλή αιμοληψία.

Αλλογενής μεταμόσχευση μυελού: σπάνια είναι απαραίτητη η αλλογενής μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων στη ΧΜΛ. Κυρίως αν το νόσημα δεν ανταποκριθεί στη στοχευμένη θεραπεία, πράγμα πολύ ασυνήθιστο ή στην επιπλοκή της βλαστικής κρίσης, δηλαδή της εξέλιξης σε οξεία λευχαιμία.

Χημειοθεραπεία: χημειοθεραπεία θα χρειαστεί μόνο στην περίπτωση που η νόσος εξελιχτεί σε οξεία λευχαιμία. Με την έγκαιρη διάγνωση και τη σωστ