Λέμφωμα

Οι λεμφαδένες είναι μικρές, σε μέγεθος φακής, αθροίσεις λεμφοκυττάρων και άλλων στοιχείων του ανοσοποιητικού συστήματος. Βρίσκονται τόσο εξωτερικά, στο λαιμό, τις μασχάλες και τους βουβώνες μας, όσο και εσωτερικά στο σώμα. Μαζί με το σπλήνα, το μυελό των οστών και το θύμο αδένα αποτελούν τους πυλώνες του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα λεμφοκύτταρα είναι τα βασικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, που παράγουν αντισώματα (κάποια από αυτά) και χρειάζονται για την άμυνα έναντι των λοιμώξεων, αλλά και για την καταπολέμηση καρκινικών κυττάρων.

Το λέμφωμα είναι μια μορφή καρκίνου του λεμφικού συστήματος που εμφανίζεται όταν τα λεμφοκύτταρα, πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Συνήθως τα λεμφώματα εντοπίζονται σε λεμφαδένες, αλλά και στο σπλήνα, στο μυελό των οστών ή και σε άλλα όργανα όπως το δέρμα, ο εγκέφαλος, οι αμυγδαλές. Μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία και μάλιστα αποτελούν το συχνότερο είδος καρκίνου σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες.

Υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες λεμφωμάτων:

• Τα non Hodgkin λεμφώματα
• Τα Hodgkin λεμφώματα

Τα κυριότερα συμπτώματα της νόσου, που ωθούν τον πάσχοντα να αναζητήσει ιατρική συμβουλή είναι η διόγκωση ενός ή περισσοτέρων λεμφαδένων, η νυχτερινή εφίδρωση, η δεκατική πυρετική εκδήλωση, το αίσθημα κόπωσης καθώς και ο έντονος κνησμός.

Με δεδομένο ότι τα συμπτώματα αυτά είναι κοινότυπα και απαντώνται και σε απλές ασθένειες εναπόκειται στην εξειδικευμένη επιστημονική γνώμη του θεράποντος ιατρού η περαιτέρω διερεύνηση, με μία πιθανή βιοψία από τον διογκωμένο λεμφαδένα, αιματολογικές εξετάσεις, ή και τομογραφίες, μέσω των οποίων θα εντοπιστεί, θα κατηγοριοποιηθεί και θα σταδιοποηθεί η νόσος.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η αντιμετώπιση και η θεραπεία του λεμφώματος, αποτελεί σημαντική νίκη στον πόλεμο κατά του καρκίνου, καθώς το λέμφωμα αποτελεί δυνητικά και υπό προϋποθέσεις ιάσιμη νόσο.

Οι θεραπευτικές μέθοδοι περιλαμβάνουν ακτινοθεραπείες ή χημειοθεραπείες, ή και συνδυασμό τους.  Υπό ειδικές συνθήκες η θεραπεία μπορεί να συμπληρωθεί με χειρουργική επέμβαση ή σε περιπτώσεις υποτροπιάζοντος κακοήθους λεμφώματος και με μεταμόσχευση μυελού των οστών ή θεραπείες ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος, μέσω χορήγησης ανοσοτροποποιητικών παραγόντων.

Παρά τις παρενέργειες των θεραπειών που διαθέτει σήμερα η επιστήμη, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι τα ποσοστά επιβίωσης πασχόντων από λέμφωμα είναι ικανοποιητικά, ιδιαίτερα για τη νόσο Ηodgkin, αλλά και για τα κακοήθη λεμφώματα, γεγονός που οπλίζει πάσχοντες και μη με δύναμη και αισιοδοξία για το μέλλον.